Ik ben voor een training op zoek naar inspiratie en info. over creativiteit. Tussen de boeken in de kast kom ik een mapje tegen waarin de tekening zit die ik vroeger heb gemaakt. Een statieportret van mijn juf, in lekkere zachte kleurige wasco. Ze was een pedagoog met liefde voor haar vak. Dat wist ik toen natuurlijk nog niet. Pas later besef je hoe belangrijk het is dat je in je schoolloopbaan zo’n leerkracht treft. Voor die training heb ik nog wel even tijd. Puur uitstelgedrag….altijd al gehad. Maar als de druk toeneemt neemt m’n concentratie ook toe, dus dat komt wel goed. Eerst even dat stukje lezen dat ik ooit schreef over deze topjuf.
Daar was dan het spannende moment: voor het eerst naar school. Ik ruik nog de geur van de glimmend gepoetste marmoleum vloer. Ik zie de houten tafel voor me, met daarop een kralenplankje met glimmende ronde kraaltjes in felle kleuren. Maar waar was nou die lekkere zachte wasco? Waar kon ik net zulke grote tekeningen maken als thuis? Grote vellen papier, door mijn moeder op de ronde tafel vastgeplakt, werden door mij helemaal volgetekend. Tot er geen wit meer te zien was. Hoe groot was mijn teleurstelling toen dat op school niet kon. Ik maakte werkjes met propjes en legde braaf mijn puzzeltjes.
In de eerste klas (nu groep 3) werd het er allemaal niet vrolijker op. Priegelige borduurwerkjes in kruissteken. Met klamme handjes ging iedereen aan de slag. De katoenen draad werd wat minder fris van kleur en stroef. Geen beweging in te krijgen. Ik kan me niets herinneren van leren lezen. dat leren lezen was niet boeiend want dat kon ik al. Het leren borduren staat me echter nog helder voor de geest, dat kon ik niet, wilde ik niet en heb ik nooit geleerd.
Eindelijk, na een lange zomervakantie, was ze daar. Die nieuwe juf met die mooie naam, juf Suasso de Lima del Prado. Ze verzon de leukste opdrachten. Wij, mijn vriendinnetjes en ik, maakten tekeningen. Zij richtte een echte expositie in. Onze klas was een klas vol kleur. Ze lachte, ze zong en vertelde prachtige, spannende verhalen. Ze is er niet meer, juf Suasso. Ik zou haar graag willen vragen waar ze haar inspiratie vandaan haalde. Janusz Korczak? Hoofd hart en handen, Kees Boeke? Ik lees alles wat los en vast zit over pedagogiek, over leren en ontwikkelen.
Juf Suasso heeft geen boek geschreven. Ze was een natuurtalent en blijft de grootste inspiratiebron. Ze was een voorbeeld. Ze luisterde, stimuleerde, keek naar je werk. Ze keek naar jou.