Lesje assertiviteit van een 5 jarige: “Mijn kamertje is te krap”

Bij ’t voorbereiden van een training over assertiviteit ontkom je er niet aan zelf ook even in de spiegel te kijken.
Hoe zit ’t met mijn eigen assertieve gedrag? Die ene afspraak, waar je onderuit wilde komen met een smoes terwijl je ook gewoon had kunnen zeggen dat het je niet uitkomt. Omdat je even rust nodig hebt, je agenda te vol is. Een lekkere maaltijd koken voor 10 man sterk? Prima als je daarvoor de ruimte hebt, in je hoofd en aan je keukentafel. Een stuk van 10 A4tjes nalezen? Geen goed plan als je van tevoren al weet dat je er niet eerder dan zondagavond 11.00 aan toekomt.
Assertiviteit is belangrijk. In ’t leven van alledag botsen je eigen wensen nu eenmaal wel eens met de wensen van je collega, vriend, kind, partner. Helemaal geen punt als je duidelijk bent, rekening houdt met wat je zelf nodig hebt en respect hebt voor die ander.
In assertiviteit kennen we verschillende “smaken”.
Agressief, ’t woord zegt ’t al: Je bent stevig in je boodschap en bekommert je niet om de relatie met de ander. Het effect? Je krijgt wat je wilt maar ook ruzie.
Subassertief: Je bent druk bezig een goeie relatie te houden, maar vergeet je eigen wensen. Het effect? Iedereen krijgt z’n zin, behalve jij. Je komt in de knel. Naast toegeven kan subassertief gedrag ook betekenen dat je een beetje manipuleert, je gebruikt smoesjes om toch te krijgen wat je wil, zonder eerlijk te zijn. Ook dan kom je vast te zitten, want op de lange termijn gaan die uitvluchten zeker niet werken.
En wat houdt echte assertiviteit dan in? Je staat voor wat je wil, maar investeert ook in de relatie. Het effect? Jij bewaakt je grenzen en blijft met de ander door een deur kunnen.
Kortom, assertiviteit is wel een traininkje waard. In dienstverlenend werk, zoals onderwijs, zorg, heb je vaak te maken met verwachtingen en wensen van anderen. Zie die maar eens allemaal waar te maken en daarbij voldoende ruimte voor jezelf te nemen. Niemand is er bij gebaat dat jij omvalt.
Mijn zoon Bart zei ooit op een familiefeestje voor z’n 5^everjaardag toen alle vriendjes, neefjes en nichtjes in z’n kamertje aan het spelen waren “Willen jullie er nu uitgaan? Mijn kamertje wordt te krap!”
Daarna wurmde hij zich tussen alle kinderen naar de deur en zei “ Kom, we gaan buiten spelen.”
Een mooi lesje assertiviteit van een 5jarige.
Hoe zorg je ervoor dat je leven, je werk, niet voelt als een “te krap kamertje”? Ruimte creëren voor jezelf met respect voor de ander.
’t Klinkt simpel, maar is nog best lastig.